Osiemdziesiąt trzy lata temu, 9 stycznia 1942 roku, męczeńską śmierć z rąk hitlerowców poniósł błogosławiony ks. Józef Pawłowski, rektor i wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. Urodził się 9 sierpnia 1890 roku w wielodzietnej rodzinie w Proszowicach. W 1906 roku wstąpił w mury kieleckiego WSD, w którym później już jako kapłan, po odbyciu dalszych studiów, był wykładowcą introdukcji biblijnej. Od roku 1918 pełnił w seminarium funkcję wicerektora, zaś od 1936 – rektora; wówczas dał się poznać, jako wzorowy przełożony, gorliwie zaangażowany w swoją funkcję i troszczący się o dobro alumnów. W 1939 roku ks. bp Czesław Kaczmarek zwolnił go z urzędu rektora, mianując go proboszczem parafii katedralnej. Po wybuchu II wojny światowej angażował się w działalność dobroczynną na rzecz ofiar działań wojennych. Aresztowany przez Niemców w lutym 1941 roku, przez kolejne jedenaście miesięcy przebywał w obozach koncentracyjnych w Auschwitz oraz Dachau. 9 stycznia 1943 roku na kapłanie z Proszowic wykonano wyrok śmierci. We wspomnieniach świadków zachowały się jego słowa, wypowiedziane przezeń dzień przed śmiercią: „Pan Bóg jest dobry. Z najbardziej beznadziejnych sytuacji znajdzie zawsze niespodziewane, radosne wyjście”.
Ks. Józef Pawłowski należy do grona stu ośmiu polskich męczenników II wojny światowej, beatyfikowanych przez Jana Pawła II w 1999 roku. Więcej na temat jego życia i działalności można przeczytać tutaj.
alumn Michał Ciszek
