Historia

HISTORIA SEMINARIUM W „PIGUŁCE”

• 1724 – 24 kwietnia położono kamień węgielny pod budowę Seminarium Duchownego oraz szkoły, ufundowanych przez biskupa krakowskiego Felicjana Konstantego Szaniawskiego; obie placówki powierzono członkom Instytutu Księży Świeckich Wspólnie Żyjących.
• 1726 – 3 czerwca biskup Felicjan Konstanty Szaniawski wydał akt erekcyjny seminarium kieleckiego, zatwierdzony przez papieża Benedykta XIII bullą z 2 czerwca 1728 roku.
• 1727 – Biskup Szaniawski podpisał „Ordo alumnorum Seminarii Kielcensis”, regulujące porządek dnia oraz zawierające prawa i obowiązki alumnów; 1 września rozpoczęto naukę w szkole, a 9 września zainaugurowano pierwszy rok nauki w Seminarium.
• 1729 – 18 marca biskup Szaniawski wydał akt uzupełniający erekcję seminarium, m.in. zwiększając uposażenie tej placówki; ustanowiono w kolegiacie nowej prelatury, tzw. archidiakonii, którą powierzano rektorowi Seminarium.
• 1809 – 28 grudnia pożar zniszczył budynek szkoły i mieszkanie wiceregensa, a także bibliotekę i zgromadzone w niej parchiwum seminarium i część archiwum kapituły kieleckiej.
• 1828 – 19 września administrator diecezji krakowskiej biskup Karol Skórkowski wydał nowe konstytucje regulujące formację duchową i sprawy materialne seminarium kieleckiego.
• 1884 – 17 lipca biskup Tomasz Teofil Kuliński wydał Ustawę Seminarium Duchownego w Kielcach, rozszerzającą, a zarazem dostosowującą dawne konstytucje biskupa Felicjana Konstantego Szaniawskiego do nowych czasów.
• 1893 – 22 marca władze carskie aresztowały profesorów seminarium, osadzając ich w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej; 23 marca wykonano ukaz carski zamykający seminarium kieleckie na okres 4 lat z powodu wychowywania alumnów w duchu krańcowo nieprzychylnym w stosunku do rządu.
• 1894 – W grudniu profesorowie: Piotr Sawicki, Paweł Frelek, Jan Prawda, Franciszek Gruszczyński, Stanisław Senka, Kazimierz Bochnia i Michał Sławeta zostali zesłani na Syberię.
• 1897 – 3 maja, dzięki staraniom biskupa Tomasza Kulińskiego, ponownie otwarto Seminarium Duchowne w Kielcach.
• 1912 – 16 marca rozpoczęto prace przy rozbudowie gmachu seminarium wg projektów architekta Juliana Włodzimierskiego; do roku 1914 ukończono nadbudowę starego budynku i nowy alumnat, a od strony ul. Wesołej mury podciągnięto do wysokości okien kaplicy.
• 1915 – 1916 i 1919-1920 – W nowym skrzydle seminarium mieścił się austriacki szpital wojskowy (1914-1915), a w czasie wojny polsko-sowieckiej szpital Czerwonego Krzyża – filia Okręgowego Szpitala Wojskowego.
• 1919 – 1925 – Kontynuacja prac przy rozbudowie seminarium – w części budynku od ul. Wesołej usytuowano m.in. kaplicę św. Stanisława Kostki według projektu architekta Wacława Nowakowskiego z Kielc; jej wnętrze ozdobiła polichromia Zdzisława Giedliczki (1937 r.) oraz wykonane przez Zakład Żeleńskiego w Krakowie.
• 1927 – 5–7 lipca w gmachu seminarium obradował I Kielecki Synod Diecezjalny.

REKTORZY SEMINARIUM: