Zasady życia we wspólnocie

„Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani -obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele” (Kol 3,12-15).

    1. Przez wspólnotowe życie, kierowane chrześcijańską miłością bliźniego, alumni uczą się takich cnót społecznych jak: delikatność i uprzejmość we wzajemnym przebywaniu, uczynność, miłosierdzie chrześcijańskie, umiejętność wzajemnej akceptacji, znoszenia się w miłości i ofiarnej współpracy na drodze do wspólnego celu (por. DFK 11).
    2. Wzajemne relacje koleżeńskie winna cechować życzliwość, dyskrecja, braterska pomoc, tak w pracy fizycznej, naukowej, jak i w pracy duchowej. Relacje te winny być takie, aby służyły budowaniu wspólnoty, w której nikt nie czuje się odrzucony, ale akceptowany, szanowany i kochany. Praca nad tymi wzajemnymi relacjami w Seminarium przyniesie owoce w posługiwaniu przyszłego prezbitera, który zawsze ma być „człowiekiem relacji”, misji i dialogu (por. PDV 18).
    3. Należy szanować czas kolegów i własny. Nigdy nie powinno się naruszać atmosfery ciszy i skupienia, tak koniecznej wszystkim do prawidłowej formacji oraz do twórczej pracy.
    4. Wszyscy alumni w poczuciu odpowiedzialności starają się zachować w życiu wspólnotowym zdrową opinię, która ochrania i rozwija dobro, natomiast piętnuje wszelkie zło, brak karności i lekceważenie obowiązków. Nie należy nigdy kierować się fałszywie pojętym koleżeństwem, które ukrywając zło przyczynia się do zatracenia człowieka, jego powołania i życia duchowego. Przejawem prawdziwej miłości bliźniego jest upomnienie braterskie, o którym mówi Chrystus do swoich uczniów (por. Mt 18, 15 – 20). Jest ono Chrystusową logiką odpowiedzialności za brata, który może błądzić, a który może być uratowany. W wypadkach nieskuteczności braterskiego upomnienia i zlekceważenia napomnienia w obecności kolegów swojego rocznika, należy, po zasięgnięciu rady Kierownika Duchowego, przedstawić sprawę Przełożonym.
    5. Alumni winni kształtować w sobie ducha współpracy w różnych dziedzinach. Czynią to przez aktywny udział w zespołach czy kołach zainteresowań. Nad poszczególnymi zespołami czy kołami pełnią opiekę Przełożeni.
    6. Alumni nie mogą należeć do żadnych stronnictw politycznych i organizacji o charakterze politycznym.

Funkcje alumna w Seminarium

„Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełnicie prawo Chrystusowe” (Ga 6,2).

  1. Aby życie wspólne w Seminarium mogło się właściwie rozwijać oraz aby alumni zdobyli wyrobienie społeczne, pełnią oni funkcje lub dyżury w duchu wzajemnej służby. Funkcje te zostają im powierzane przez Przełożonych.
  2. Przyjęte obowiązki alumni powinni spełniać sumiennie i odpowiedzialnie. Zmiana wyznaczonych funkcji czy dyżurów lub korzystanie z zastępstw jest możliwe tylko za wyraźną zgodą Przełożonych. Wszyscy alumni, kierując się miłością braterską i troską o dobro wspólne, obowiązani są wykonywać wszelkie powierzone im funkcje i oficja we wspólnocie, rzetelnie i odpowiedzialnie.
  3. Przedstawicielem i rzecznikiem alumnów jest senior. Każdy zaś rocznik ma swego przedstawiciela w osobie dziekana. Zarówno seniora jak i innych alumnów, mających pełnić różne funkcje we wspólnocie seminaryjnej, mianuje Ksiądz Rektor, korzystając z propozycji przedstawionych przez alumnów.
  4. Senior, vice – senior, dziekani i szef gospodarzy tworzą tzw. Radę Klerycką. Strukturę tej Rady oraz funkcje poszczególnych jej członków określa Regulamin Rady Kleryckiej.